Hierbij weer een bericht uit Addis, eerst over onszelf, van Ineke en daarna een meer algemeen verhaal over het land, uiteraard van Gerrits hand.
Veel leesplezier, we zien uit naar jullie reacties, of gewoon een berichtje over hoe het met jullie gaat !!!!
Veel lieve groetjes van ons beiden.
In Nederland is het volop vakantietijd, en zowaar, hopelijk nog steeds (?) lekker zomers warm. Hier in Addis is het zeer wisselend: soms schijnt de zon en is het lekker weer, een tijdje later kan het regenen, met onweer, hagel, enorme felle buien. Tijdens zo’n bui koelt het flink af, zodat we soms verlangen naar verwarming, die er niet is dus. Dan maar een extra trui of fleece aan, en een warme kop thee helpt ook. En verder de wetenschap dat dit maar tot september duurt, dan is de regentijd over en wordt het gegarandeerd (?) weer droog en warmer.
Het gaat verder prima met ons, we hebben meer contacten, weten wat beter de weg in de stad, voelen ons wat meer thuis al. De afgelopen weken zijn we druk geweest met zoeken naar een geschikte auto. Juist gisteren hebben we de knoop doorgehakt, een 10 jaar oude Suzuki Grand Vitara is het geworden. Een auto kopen is hier geen kleinigheid, er zijn ‘makelaars’ die bemiddelen, zodat je af en toe weer een afspraak hebt ter ‘bezichtiging’, net als bij een huis. Verder is er een tweedeling in de auto-voorraad: de tax-free auto’s, waarvoor geen belasting van 200 % (!) hoeft te worden betaald, dat is alleen weggelegd voor mensen met geld: ambassadepersoneel en mensen die bij grote bedrijven zoals Heineken of Shell werken. De anderen, en dus ook gewone Ethiopiërs betalen die tax wel, waardoor de prijs dus 3 x zo hoog wordt. We betalen nu dus voor een 10 jaar oude auto meer dan voor onze nieuwe auto die we in december in Nederland hadden aangeschaft. Ok, deze is wel iets groter, en 4WD (4-wheel-drive). Enfin, auto’s worden hier niet gekeurd, en gaan dus erg lang mee…. hopelijk. Over een paar jaar zal deze auto dus ook weer goed verkocht kunnen worden. Volgende week hopen we dus zelf te kunnen rijden. Onze rijbewijzen hebben we intussen. Ook dat was weer geen kleinigheid: eerst moest er een vertaling komen van het Nederlandse rijbewijs, gelukkig kon dat ‘gewoon’ op de Nederlandse ambassade. Met die vertaling hebben we deze week een Ethiopisch rijbewijs gekocht, gelukkig hielp onze projectchauffeur ons daarbij door de bureaucratie heen.
En dan het verkeer van Addis Abeba in: de eerste keren wat mij betreft met een beetje angst en beven: het verkeer is een grote puinhoop. Auto’s en busjes veranderen voortdurend van baan zonder richting aan te geven uiteraard. Een beetje rekening met elkaar houden is er nauwelijks bij. Daarbij lopen er behalve mensen ook nog groepen schapen en koeien, loslopende honden en ezels zomaar de weg op. Gelukkig is door dit alles de gemiddelde snelheid op de wegen niet erg hoog. En wil je bv het grote plein oversteken, waar auto’s van alle kanten komen, zonder enige regel, dan gaat dat chaotisch, maar wel weer heel rustig.
kinderen in Alemachen
Voorlopig ben ik (Ineke) nog wel veel thuis omdat de scholen nog niet begonnen zijn, maar omdat ik toch min of meer een ritme heb gevonden is dat wel te doen. Eén, soms twee keer per week reis ik met lokale busjes een uurtje door de stad, naar Alemachen, het tehuis van gehandicapte kinderen.
Amhaars
Alemachen betekent “Onze Wereld”. Daar help ik de ochtend dan de kinderen bezig te houden, met een knutselwerkje of een spelletje. Daarnaast zijn er in het tehuis altijd wel klusjes te doen. Behalve dat het gezellig is, leer ik er ook veel mensen, vaak Nederlanders kennen.
We hebben sinds drie weken Amhaarse les van een Abera, een aardige leraar die hier thuis komt. Het is een hele uitdaging hier mee bezig te zijn, het is een lastige taal, het alfabet bestaat uit zo’n dertig medeklinkers. De acht klinkers hebben geen eigen teken, maar worden weergeven door haakjes die op verschillende plaatsen aan de medeklinker vast kunnen zitten: links boven, midden onder etc. Zoiets als de Fransen hebben met de ç. Daardoor zijn er dus zo’n 240 tekens (30 x 8). Het resultaat ziet er zo uit als een mengeling van Hebreeuws, Grieks en Arabisch.
Voorlopig richten we ons daarom alleen op het spreken. We schrijven alles wat we van hem horen fonetisch op, en leren dat dan. We hebben niet samen les, en het is grappig om te zien dat Gerrit, die nu net z’n eerste lessen heeft gehad dezelfde woorden weer heel anders opschrijft. Samen kunnen we intussen flink oefenen….
Even over ons huis: we hebben het weer wat meer aangekleed intussen. Vorige week een mooie rode bank gekocht, zodat we nu eindelijk lekker onderuit naar de tv kunnen kijken, of even languit kunnen gaan liggen. Een heerlijke aanwinst dus die de kamer ook nog eens helemaal opfleurt. Verder twee bamboe stoeltjes met lekkere kussens erin laten maken voor op de veranda. Als de zon een keer schijnt is het heerlijk even buiten te kunnen zitten. Eerder kon dat alleen door de dikke stoelen van binnen naar buiten te slepen, dat doe je niet zo gauw voor ‘even’. Overigens genieten we vaak van de mooie vogels in onze tuin. Sommige zijn er elke dag, (de Mousebirds), sommige af en toe (lovebirds)
Mousebird
mousebird en lovebird samen
Lovebird
Ze komen vooral voor onze rijk gevulde guaveboom.
Hieronder ook een serie foto’s van een weekend-uitje naar Wenchi, een kratermeer ruim 100 km van Addis. We zijn vanaf de rand van de krater naar beneden gelopen, hebben daar een boottochtje gemaakt naar en vanaf het eilandje, waar een grappig kerkje was. De wandeling terug was een pittige, maar onderweg zagen we prachtige colobus-apen.
Colobusaap
het kratermeer
zicht vanaf het kratermeer
huizen rond het meer
kerkje op het eilandje
in het kerkje op het eiland
Achtergrond verhaal, over het land Ethiopië
Waar te beginnen om jullie een beeld te geven over dit fascinerende land? Laten we beginnen bij een inleiding op de het land en de mensen die er wonen. In latere blogs zullen we dan ingaan op de politieke situatie en wat ontwikkelingssamenwerking in dit land betekent.
Eerst maar de afmetingen; met 1.1 miljoen vierkante kilometer is Ethiopië bijna zo groot als Frankrijk en Spanje samen. Er wonen 90 miljoen mensen. Verreweg de meeste in de hooglanden (boven 1,800 meter), waar de bevolkingsdruk op kan lopen tot 400 mensen/km2.
Het belangrijkste wat een Ethiopiër zegt over zijn land is dat het als enige Afrikaanse land nooit gekoloniseerd is geweest. Daarom speelt het een leidende rol in de Afrikaanse politiek en is Addis Ababa de Pan-Afrikaanse hoofdstad: de Afrikaanse Unie zetelt hier.
Ethiopiërs zijn er in vele soorten en maten. Er worden 82 verschillende talen gesproken. En dan hebben we het niet over een soort dialect zoals Gronings of Zeeuws, maar verschillende talen zoals Nederlands en Engels. De dominante groep zijn de Amhara. Zij leverden eeuwenlang de heersers; als laatste de welbekende Keizer Haile Selasie die in 1974 is afgezet en vermoord door de revolutionaire ‘Dergue’. Amhaars is de officiële taal en wordt gesproken door iedereen met enige opleiding. Wij zijn ook begonnen het te leren. Twee keer per week hebben we les. Geen sinecure met onze hersenen die al behoorlijk op leeftijd zijn, en in een stad waar vrijwel iedereen die we ontmoeten ook Engels kan.
Het Amhaars is gebaseerd op het Ge’ez, een Semitische taal die zo’n 2500 jaar geleden voor het eerst op schrift is gezet. Ethiopië is al millennia lang de brug tussen het Midden Oosten en Afrika. Door de nauwe contacten met het midden oosten is Ethiopië sinds het jaar 332 een christelijke natie. Sindsdien heeft de Ethiopische orthodoxe kerk een eigen geloofswereld opgebouwd; vrijwel onafhankelijk van de rest van de christelijke wereld. De basis is dat het Ethiopische volk (lees: de Amhara) verwant is aan het joodse volk. De eerste koning van de Ethiopië, Menelik, zou de zoon zijn van Salomo en de Koningin van Sheba. Deze nationale mythe, die in de 14de eeuw gevormd werd, is de basis voor de zeer innige band tussen kerk en staat. Andere belangrijke elementen zijn het geloof dat de Ark zich in Ethiopië bevind (stiekem mee genomen uit Israël door Menelik), evenals een deel van het kruis van Jezus. Het grootste nationale feest is ‘Meskel’ oftewel “de vondst van het ware kruis”.
Deze verhalen verbinden de Amhara en de met hen verwante Tigray. Ze bewonen de hooglanden in het noord-westen van het land en vormen samen 33% van de bevolking. Zij noemen zichzelf ‘Habesha’: rood-bruine mensen (vandaar de oude naam voor Ethiopië: Abyssinia). Ze vinden zichzelf geen echte Afrikanen, want die zijn zwart. Zoals de Oromo dus; de tweede grote groep die 34% van de bevolking vormt. Dit zijn van oorsprong nomadische veehouders met relatief meer moslims, zij wonen in de zuidoostelijke laaglanden. In de 16de eeuw drongen zij van daaruit de hooglanden binnen, en in de daarop volgende twee eeuwen integreerden ze in de hoogland samenleving en namen ook leidende posities in. Na 1750 viel het rijk echter uiteen en veel Oromo-delen werden weer zelfstandig. Na 1850 werden deze delen onderworpen door de hooglanders, onder leiding van de Amhara. Veel Oromo zeggen daarom: Ethiopië is dan wel nooit gekoloniseerd geweest, het is zelf een kolonisator.
Veel Oromo voelen zich achtergesteld en sommigen strijden zelfs voor onafhankelijkheid. Anderen benadrukken de eenheid en wijzen op de lange traditie van verdraagzaamheid tussen christenen en moslims. Dat begon al in 628 toen Mohammed en zijn volgelingen uit de stad Mekka werden verjaagd. Een belangrijk deel van hen vluchtte naar Ethiopië waar ze gastvrij werden ontvangen. Momenteel is 34% van de bevolking moslim; dat zijn met name Oromo maar zij zijn zeker niet de enigen. Het land heeft altijd goede contacten gehad met zowel Israël, als met de moslim- en christelijke wereld. Helaas staat de verdraagzaamheid sinds de ‘war on terror’ onder zware druk. Daarover een andere keer meer.
Naast deze twee grote blokken zijn er nog talloze anderen groepen, de meeste wonen aan de rand van het land: Somaliërs in het oosten (6% van de bevolking en allemaal moslims); Omo volken in het zuidwesten, pastoralisten in het westelijke Gambella en in de Afar regio in het noordoosten. In veel van deze gebieden is het onrustig. Dat geldt ook voor de relatie met Eritrea dat zich halverwege de jaren ’90 heeft afgescheiden van Ethiopië, maar dat cultureel en historisch nauw verwant is met de Amahara en de Tigray.
Al met al een enorm land met een caleidoscoop van volken en mensen. Veel mooie mensen, maar de diversiteit leidt ook tot spanningen en gevoeligheden. Daarover de volgende keer meer.
Wauw Ineke & Gerrit, wat een kleurrijk verhaal. Schitterende foto’s. Ik zie uit naar het vervolg van de geschiedenisles, maar ook naar jullie verhalen. Lieve groet vanuit Ede.
ha Anda, ja beide verhalen worden vervolgd. En we hopen mooie foto’s te blijven maken. Die vogels had ik ‘geschoten’, leuk he. Ze zitten dan ook vlak voor de veranda. Een groet aan alle bekenden van de WW. Ineke
Hoi Ineke en Gerrit,
Mooi om weer een bericht van jullie te ontvangen! Jammer dat het weer bij jullie (ook) niet zo best is. Kan je geen kacheltje aanschaffen? Beginnen de scholen in september, en ga jij danhet een en ander doen daar, Ineke? Spannend verhaal over de Ethiopische toestanden, Gerrit, we zijn zeer benieuwd naar het vervolg …. 🙂
groetjes, Henk en Helmien
ha H & H, ja het regende vandaag weer de hele dag, maar morgen kan het zo maar weer mooi zijn. We zitten soms aan een kacheltje te denken, ja. Misschien gaan we eerst die van het kantoor es uitproberen hier. In september ga ik beginnen met lesgeven op de Ned. school. Groet, I & G.
Hallo,
En wij maar mopperen op onze belastingtarieven! 200% dat is nog eens andere koek. En natuurlijk worden wij nu ook erg nieuwsgierig naar dit bijzondere land. Prachtige foto’s ook. Zijn jullie al bij de Oromo stammen geweest? En ach, volgens mij lijken de zomers daar dus op de zomers hier. Hier hebben we nu ook best aangenaam weer, maar een flinke bui ligt zo weer op de loer. Dat is lastig als je, zoals Bert ,een tuinvlonder aan het maken bent. Groeten uit Oosterholt.
ha Erna,
nee bij de Oromo is zelfs Gerrit niet geweest, wie weet in de toekomst eens. Voorlopig gaan we ons richten op het noorden van het land. Ja de zomer hier is behoorlijk Nederlands, maar vanaf september wordt het hier droog en warmer, tot de volgende kleine regentijd in april volgend jaar. Je zou dus eigenlijk kunnen zeggen dat het hier winter is nu… We zijn benieuwd naar de tuinvlonder, en uiteraard naar de kleine Anna en Emma. Kun je van hen geen foto’s sturen? Op facebook bv? Doen ze het goed? De meiden zijn vast niet uit de stal weg te slaan? Groetjes.
Ha mam en pap,
Mooi verhaal weer, tof dat jullie in eigen tuin naar hartelust kunnen vogelen 🙂
Geschiedenis klinkt boeiend, zal me toch eens storten op dat boekje van Kapuscinski.
Liefs
Ha Jen, ja dat boekje van Kapuscinsky moet je lezen. Ja we zien leuke vogels hier in de tuin. Maar hebben nog geen vogelboek om ze namen te geven. De Lovebird hebben we op internet gevonden, maar verder lukt dat niet zo. X
Hallo Ineke en Gerrit, mooie foto’s hoor. Inhet verleden hadden we een hele volière met lovebirds, maar in het wild is toch wat anders. Boeiend ook om je verhaal over het land en de bevolking te horen. Als ik lees wat je over het weer schrijft lijkt het wel een beetje op ons weer. Maar komende week schijnt het toch iets langer mooi weer te worden. Krijgen kullie nog iets mee van de Olympische Spelen, we hebben inmiddels 2 gouden, 1 zilveren en 6 bronzen medailles, maar er worden er meer verwacht. Bijzonde ook dat contact dat je met de groep gehandicapte kinderen hebt. Wat doe je daarmee en is er voldoende materiaal. Met Vocalise gaan we zingen op de vlegeldag, allemaal repertoire wat met oogsten te maken heeft, zoals Brahms, Bartok, Tormentis en ook nog iets in het nederlands. Groeten van Frans en Ingeborg.
ha Ingeborg,
ja die lovebirds waren prachtig, maar we zien ze niet meer in de tuin, jammer. Ook de mousebirds zijn nu veel minder, want de guaveboom is bijna leeggegeten. het is hier nog steeds erg regenachtig en koud, maar dat hoort het hier ook te zijn, vanaf september hebben we 9 maanden mooi weer ! De Olympische spelen hebben we wel kunnen volgen, op een arabische zender, en dan op een laat nederlands journaal of op internet het Nederlandse commentaar. Maar bv hockey werd door de arabieren niet uitgezonden…
Hoe was het zingen de Vlegeldag? Fijn dat je weer mee kan doen !
groet, Ineke
Beste Gerrit en Ineke,
Bedankt voor jullie uitvoerige en boeiende berichten uit Ethiopie. Het klinkt goed en het wekt in elk geval de indruk dat jullie volop in het land duiken, zoals ik me eigenlijk ook niet naders kan voorstellen. Moedig om Amhaars te leren, je zult bijna niet weten waar je moet beginnen met zo’n taal. Succes ermee. En natuurlijk ook met het werk van Gerrit (hoe gaat dat?) en ook voor Ineke om wat passends te vinden. Wij zijn net weer terug van vakantie uit de Harz, vond ik erg leuk vooral ook omdat Marco en Kevin ook beiden mee waren: veel fietsen (pfff), wandelen (dat was te doen) en hardlopen (dat was pittiger:-(). Het begint weer tijd te worden om weer rustig aan het werk op te pakken. Eind augustus komen nu eindelijk de Kosovaren naar nederland. Volgens mij kan het een boeiende en leuke week met hen worden over de sla-teelt in Nederland.
Het ga jullie goed en met vriendschappelijke groet, ook namens Karin, Marco en Kevin,
Lambertus
Gerrit heeft je al geantwoord op de mail, en Karin wacht nog op reactie, maar hier wil ik ook even een groet terug plaatsen, intussen zijn jullie weer aan werk en studie begonnen …?
Gelukkig hebben we een prima leraar Amhaars, die heel gestructureerd ons wegwijs maakt, en met ons oefent, leuk om te doen, en de mensen op straat vinen het prachtig als je een paar woordjes kunt zeggen…
groet, Ineke
Wat een mooie verhalen: en wij maar denken dat NL een gecompliceerde samenleving is.
Zien uit naar de vervolg verhalen. Veel sterkte en doe voorzichtig aan.
Jullie zitten lekker in Zeeland, geniet ervan, met hopelijk mooi weer !!
groet, Gerrit en Ineke
Jullie maken iets bijzonders van jullie leven! Ontwikkelingswerkers in hart en nieren – jullie houden het zo lang vol. Als ik jullie op de foto in het kafeetje voor die kale muur koffie zie drinken – de echte sfeer. Petje af voor jullie avontuur, daar horen ook saaie momenten bij en die sportief invullen.
Sterkte.
ha Jaap, saaie momenten genoeg hier, ook bv als je moet wachten bij een of andere bureaucratische instantie waar weer iets gehaald moet worden. Bv onze rijbewijzen, het contract voor de auto-overname, de erkenning hiervan door de overheid, de waardevaststelling van de auto door de overheid, 2% overdrachtsbelasting betalen, eigendomsbewijs voor de auto, de werkvergunning, de verblijfsvergunning, een bewijs van niet-crimineel zijn….. De verblijfsvergunning heb ik overigens nog steeds niet omdat er eerst een geautoriseerde trouw-akte uit Nederland moest komen, die hier vertaald is. Overmorgen kan ik dan mijn verblijfsvergunning gaan halen… dat wordt weer een dagje wachten…
groet, Ineke
Hallo Ineke en Gerrit,
Helaas hebben we geen afscheid kunnen nemen in de periode van jullie vertrek.
Fijn dat wij alles kunnen volgen via de mail en deze manier zorgt ervoor dat wij, als buitenstaanders, jullie goed kunnen volgen en op de hoogte blijven van het dagelijks leven.
Het klinkt afwisselend genoeg wat jullie daar doormaken. En dit nog maar de gewenningsperiode.
Groeten en tot horens!
Aad en Jeanet
ha Jeanet en Aad,
ja lang leve internet, dat was er in jullie buitenlandtijd nog niet he, dat geeft toch een hoop voordelen. We zijn nu veel meer verbonden met onze achterban inderdaad.
Hopelijk bij jullie alles goed, fijne vakantie al gehad?
groet, Gerrit en Ineke
Ha broer en schoonzus, klinkt allemaal weer leuk! Egon wil ook Amhaars leren, zeg tie…. Veel succes met het werk en de verdere inburgering. Zaterdag is Egon jarig. De hele familie komt en we zullen jullie missen. Groetjes.
Hoi zus,
Nou als Egon Amhaars wil leren kan ‘ie het beste hierheen komen. Ineke gaat als een speer; ik hakkel nogal. Ja we gaan veel verjaardagen missen; maar jullie zetten vast mooie foto’s op het net. Groetjes. Ger
Hey Gerrit en Ineke,
wat een boeiend verhaal… en wat een ingewikkeld land, met al die talen en volken… dat jullie de moed hebben om die taal te gaan leren… petje af hoor! Lijkt mee een hele klus om die samenleving een beetje te gaan begrijpen… Wij zijn net terug van vakantie uit de Italiaanse alpen waar we hebben genoten van prachtig weer en heel veel hebben gewandeld hoog in de bergen. Jammer dat we niet een eetafspraak kunnen maken… groetjes
Aat en Alice
ha Alice,
tja we kunnen jullie uitnodigen hier te komen eten, zorgen we voor een Ethiopische maaltijd… Maar via de mail kunnen we ook op de hoogte blijven van elkaars wel en wee… Bij jullie nog nieuws, bv op het werkfront?
Groeten, ook aan de meiden,
Ineke
Hoi Gerrit en Ineke,
De vraag blijft of wij misschien minder verkeersregels zouden moeten hebben of zij meer. Wat is beter en leeft plezieriger? Hun systeem scheelt wel veel werk en geld in de handhaving, maar betekent wellicht toch ook meer ongelukken.
Nu de Olympische Spelen voorbij zijn gaat hier binnenkort vast het verkiezingsgeweld weer beginnen. Ik ben benieuwd of er iets geleerd is van de beide vorige keren anders kunnen we beter meteen jaarlijkse verkiezingen organiseren.
Ik heb vandaag mijn laatste vakantiedag. Dat zal morgen wel weer even wennen zijn. Maar geen klagen maar tevreden zijn als je leuk werk hebt.
Groet,
Karin
ha Karin,
tja dat autorijden hier… we hebben nu sinds een week een auto, en afgelopen weekend hebben we allebei wat gereden. Het is vooral erg goed opletten en anticiperen, en heel rustig aan, en dan is het wel te doen. We weten alleen nog lang niet overal de weg en ook niet waar je het best langs kunt rijden om de opstoppingen te vermijden. Enfin, de benenwagen doet het ook gelukkig nog goed, dus wat lopend kan blijf ik lopend doen.
De verkiezingskoorts zullen we hier wel missen, maar via internet blijven we een beetje op de hoogte.
Sterkte met je werk weer,
groet, Ineke
Ha Ineke,
Vooral uitkijken als je de weg niet weet. Zo was ik een paar weken geleden in Engeland op zoek naar mijn onderkomen voor de nacht en stuitte op een klein richeltje in de weg.
Dan lig je naast je fiets, vooral ook doordat je bagage achterop hebt. Volgende dag toch maar even naar laten kijken. Het gips mag er over een week weer af. Je maakt zo wel wat mee. Met een kleine aanpassing in het programma was de vakantie verder nog prima.
Inmiddels heb ik met mijn gipsen pootje al weer 350 km gefietst, vooral naar mijn werk. Zeer deed het overigens niet, maar lopen was toch wat lastig met drie gebroken middenvoetsbeentjes.
Het schijnt trouwens dat de fiets in Griekenland sinds de crisis in populariteit stijgt. Is nog even wennen voor de automobilisten die tot nu toe de weg voor zich alleen hadden.
Ha Ineke, Wat een wereld daar en wat een formaliteiten. Het doet me een klein beetje aan Frankrijk denken waar we ook steeds meer aan het inburgeren zijn.Het is niet te vergelijken dat begrijp ik ook wel. Als je dan ook steeds meer mensen leert kennen, wordt het steeds leuker en ga je je meer op je gemak voelen. Wij hebben intussen de jaarlijkse expositie weer gehad in het oude kerkje in Renkum. Ik vond het erg leuk om rond te kijken wat anderen allemaal maken. We gaan maandag 10 september weer een paar weken naar Fr. en hopen ook vandaar een paar dagen het land in te duiken. We hebben er weer zin in. Erg leuk en interessant om al jullie schrijfsels te lezen. Hartelijke groeten, Margreet
Ha Ineke,
Het is al weer november en echt herfst. Het is in de winkel Fair Trade week met een proeverij van chocoladeproducten geleverd door de werkgroep Fair Trade gemeente. Wij zelf zorgen voor koffie, thee of sap voor de klanten. Met de aanvraag voor kerstpakketten loopt het niet hard, wel moeten ze op 6 markten staan, waar ze ook eigen bonnen van 5 euro mogen verkopen. Gelukkig ben ik niet mer bij de voorbereiding, wel wil ik een paar keer helpen op de markt. Met het projectkoor van Myra, zingen we 10 en 18 november weer een Bachcantate “Aus der Tiefe” met voor de ongeoefenden een pittige fuga. Met Vocalise hebben we in oktober 2x “Ein deutsches Requiem van Brahms” uitgevoerd echter zonder orkest slechts quatre mains vleugel, het was een daverend succes. Volgend jaar november zingen met nog een ander koor in het Concertgebouw, Vredenburg en Den Haag, dat wordt spannend. Het is jammer dat we elkaar niet gezien hebben, maar zo vvia de blog lezen we hoe het jullie vergaat. De hartelijke groeten ook aan Gerrit van Frans en Ingeborg.
ha Ingeborg, bedankt voor je bericht, ik lees het nu pas.
Mooi dat je weer zo actief mee kan doen met je koor, en zingen in het concertgebouw en Vredenburg en in Den Haag is helemaal geweldig lijkt me. Ik zit ook op en koor hier, maar dat gaat niet zo goed. Eigenlijk is er geen goede dirigent, en de opkomst van de leden is zeer wisselend, wat repeteren lastig maakt.
Mooi dat er nu een andere kerstpakkettengroep is he, hopelijk krijgen ze wat klanten.
We moeten nodig weer es wat schrijven hier op de blog, binnenkort hoop ik.
groet, ook aan Frans,
Ineke