Lieve mensen,

Een update vanuit Addis; getikt bij kaarslicht. Dat klinkt dramatischer dan het is; het is zaterdagavond en de stroom valt zelden uit. Bij de buren en op kantoor gebeurt het wel vaker; een keer per twee weken. Ja, we zijn al behoorlijk gewend. We kijken verbaasd op als we constateren dat we al vijf maanden in Ethiopië wonen. We bouwen in een redelijk tempo een sociaal netwerk op; al is voorlopig nog wel vooral een expat gemeenschap. Gelukkig kunnen we ook prima opschieten met onze buren/eigenaren van ons huis. Dat hadden we in Albanië ook en dat is erg prettig.

Op onze vorige blog hebben we uitgebreid stil gestaan bij de dood van de grote man van Ethiopië: Meles Zenawi.  Voorlopig is de situatie rustig, de vice-premier Hailemariam heeft de belangrijkste functies (premier en partijleider) overgenomen, maar volgens velen is hij slecht een stroman van de ‘Tigray-bende’: oud strijders die 20 jaar geleden met Meles vanuit Trigay de communisten hebben verjaagd. Veel mensen zijn de Tigray wel zat: ze vormen nog geen 10% van de bevolking maar hebben alle (economische) touwtjes in handen. Sommigen denken dat het de komende tijd nog spannend kan worden; dat er een soort Arabische lente komt. Zelf hebben we (nog) weinig zicht op dit soort processen; maar we denken dat het wel mee valt. Ethiopië heeft een eeuwenlange traditie van centraal bestuur en velen beseffen dat het land de laatste tien jaar in economische zin goed heeft geboerd. Anderzijds, als het mis gaat, kan het ook goed mis gaan. Ordentelijke machtswisselingen of zelfs maar fluwelen revoluties heeft dit land nog nooit gezien.

We hebben de laatste paar maanden onze omgeving weer verder verkend. Vooral Ineke kent de stad al heel redelijk. Ze moet vaak de halve stad door om naar de school of het tehuis te gaan. Gerrit ziet weer iets meer van het land. Zie de foto’s. Samen zijn we een weekend in Debre Zeit geweest; maar 50 km van Addis. Daar zijn kratermeren met fraaie vergezichten en onwaarschijnlijk kleurrijke vogels. Inderdaad: zie de foto’s. Ook in onze tuin zien we regelmatig verf-pot-vogels.

Het leven gaat dus zo z’n gangetje. Tegelijkertijd missen we Nederland. De kinderen, familie vrienden, de basis, vluchtelingenwerk, etc.  Gelukkig waren we in september een weekje in Nederland. En we kijken via BVN regelmatig naar programma’s als ‘De Wereld Draait Door’, ‘Eén Vandaag’ en ‘Nieuwsuur’. Ja, zelfs naar ‘Boer zoekt vrouw’ waar we Jurjen zagen schitteren. En natuurlijk is het internet onze grote vriend. Via Skype en Facebook houden we contact met Jan en Alleman. Hierdoor is het wonen in Addis weer een nieuwe ervaring; de manier waarop we in Tanzania woonden lijkt nu wel iets van de prehistorie.

En het wordt nog beter als de kinderen hier zijn met de kerst en de jaarwisseling. We kijken er erg naar uit. We gaan dan twee weken naar het noorden, het kernland van het historische Ethiopisch keizerrijk met een 4-daagse wandeling bij Lalibella als gepland hoogtepunt. In Lalibella gaan we de elf wereldberoemde, uit rotsen gehouwen, kerken bewonderen. Jullie zullen er te zijner tijd over lezen.

Het ga jullie goed, blijf mailen, doen wij ook……

Groet, Gerrit