Hoogste tijd om iets te plaatsen op deze blog. We zitten hier inmiddels drie weken, en het lijkt eerlijk gezegd al veel langer, betekent dat dat we ons hier al behoorlijk thuis voelen?
Koffiedrinken bij Kaldi’s
Ons huis begint al echt een beetje gezellig te worden, we hebben dan ook aardig wat spullen aangeschaft, zowel 2de hands van een vertrekkende familie, als nieuw. Een hele verbetering zijn de 2de hands bamboe eetkamerstoeltjes met vrolijk rode kussentjes, waarop we eindelijk lekker kunnen zitten zonder rugpijn te krijgen. Ook van bamboe en een hele aanwinst is het boekenrekje dat we hebben laten maken bij een klein bedrijfje vlakbij ons huis. Het rood-oranje kleed op de vloer en de prachtige slinger met alle kaarten eraan aan de muur maken het nog sfeervoller.
huiskamer met kaartenslinger
- Verder hebben we vorig weekend zowaar een tv (een chinees merk) aangeschaft. De schotel die ons het signaal moet geven is nog niet op de juiste satelliet afgesteld, zodat we nog geen Nederlandse uitzendingen kunnen ontvangen, dus daar moeten de jongens nog voor terugkomen. Maar hier gaat niets snel….
Andere spullen die we hebben aangeschaft zijn vooral in de keuken: een servies van borden en schaaltjes, een stel pannen (goedkope makelij, dus niet erg degelijk, maar we doen het er maar mee voorlopig), een waterkoker, afwasteil, glazen, en waar we het meest blij mee zijn: een blender waar we elke dag lekkere fruitsapjes mee maken, het is mangotijd, en ananassen en bananen zijn heerlijk hier, guaves hebben we in eigen tuin in overvloed.
Ons huis staat in een rustig buurtje, en zelfs de vele met luide megafoon versterkte diensten van de kerken en de oproepen tot gebed van de moskeeën hoor je alleen van ver komen. Volgens de verhalen van andere expats kan dat veel minder goed uitpakken als je er een toevallig in je buurt hebt! We hebben in onze omgeving zowel (kleine) ambassades (van Guinea en Niger), grote huizen met tuinen waar andere buitenlanders of rijkere Ethiopiërs wonen, als ook hele kleine huisjes en winkeltjes, die je zou kunnen omschrijven als sloppen. Dat is hier bijna overal in Addis, rijk en arm woont door elkaar.
We wandelen hier aardig wat af, zowel met als zonder Alesi. Gerrit wandelt elke dag naar z’n kantoor, 12 minuten. Ook naar de winkelstraat in de buurt wandelen we vaak, voor boodschappen, of bv. voor een lekkere bak koffie bij Kaldi’s, de lokale Starbucks. Alesi wandelt hier ook 3 keer per dag, maar de ochtend en avondwandeling doet ze met Biadgbilign, (we noemen hem maar Biadg) onze buitenjongen. Die heeft daar echt plezier in, en Alesi is al helemaal aan hem gewend. ‘s Middags wandel ik met Alees, dat is ook wel leuk om de buurt een beetje te leren kennen. Biadg is ook dag- en nacht waker, doet de poort open als er een auto in moet, onderhoudt de tuin een beetje, en doet klusjes zoals de was ophangen en naar de dichtstbijzijnde winkel rennen voor lucifers of beltegoed voor telefoon of internet. De afgelopen week heeft ie een stukje braak land in de tuin omgespit, en compost erin gewerkt. Daar moet de groentetuin komen.
Voorlopig hoeven we geen hulp in huis, ik, (Ineke) heb nog weinig bezigheden buiten huis, dus de was (in een bewerkelijke wasmachine), stofzuigen (ja een stofzuiger hebben we ook maar aangeschaft met al die haren van Alesi), koken en afwassen etc doe ik voorlopig zelf. Even afwachten wat ik verder ga doen buitenshuis. Na de zomer heb ik in elk geval een baantje bij de Nederlandse school, daar wordt na schooltijd (de kinderen zitten op internationale scholen) Nederlandse taal en cultuur gegeven. Ik ga voorlopig de 3deklassers middelbare school doen. Daarnaast worden er ook taal- en cultuurlessen gegeven aan buitenlanders: Ethiopiërs en Somaliërs, die naar Nederland willen maar daarvoor eerst een toets moeten afleggen. Ik ga ze bijlessen geven, dat lijkt me erg leuk. De taallessen zelf worden voorlopig nog door een andere docente verzorgd.
Verder is er waarschijnlijk een mogelijkheid les (in exacte vakken…)te gaan geven op de Griekse school, daarvoor moet ik nog solliciteren. Ik weet nog niet zeker of ik dat doorzet, want wat me ook erg aantrekt is helpen in een van de kindertehuizen met gehandicapte of weeskinderen. Voorlopig zit ik nog even thuis, met weinig omhanden.
Op reis:
Na één week hier kreeg ik al een reisje aangeboden: tegen een collega van Gerrit vertelde ik dat ik weinig te doen had en me wat verveelde, hij stelde voor de volgende dag mee te gaan met een Somalische vrouw die naar het noorden moest voor een paar dagen. Ze moest naar de Afar-regio, en kon wel wat gezelschap gebruiken. Dat heb ik gedaan, en het was een boeiende trip. De Afar-regio is zo’n 10 uur rijden van hier, en heeft een heel ander klimaat. Het is er erg droog en erg warm, zo tegen de 50 graden. Het Afar volk is een volk van nomaden, ze leven vooral van koeien, geiten en kamelen. De mensen zijn dus erg arm en weinig ‘ontwikkeld ‘. Een Australische vrouw, getrouwd met een Afar-man, en die er al bijna 25 jaar heel lokaal woont, runt een project om de mensen te alfabetiseren en voor te lichten over hygiëne en gezondheid. Daarvan hebben we wat kunnen meemaken.
Zo hebben we een groep van lokale vroedvrouwen (‘traditional birth-attendants’) kunnen bevragen over o.a. meisjesbesnijdenis. Vroeger besneden ze zelf ook de (kleine) meisjes, nu zijn deze vrouwen zover dat ze het zelf afwijzen, maar uiteraard komt het nog steeds voor, met alle problemen daarbij: bij de meisjes wordt alles weggesneden, en vervolgens dichtgenaaid! Als ze al niet overlijden bij deze ingreep, dan hebben ze hun hele leven erge pijn bij het plassen en menstrueren, sex is een afschuwelijk gebeuren, en bij elke bevalling moet ze opengesneden worden (hopelijk op tijd!) en vervolgens weer dichtgenaaid. En dus weer echt dicht genaaid. Een in onze ogen barbaarse praktijk die hier, en op veel andere plekken hier in Ethiopië en ook in de rest van Afrika in deze of een mildere vorm nog aan de orde van de dag is.
Gerrit’s werk.
Na drie weken voel ik me al helemaal thuis bij Fair and Sustainable. Ik ben dan wel voor het eerst ‘General Manager’ van een bedrijf; het voelt allemaal vertrouwd. Het is een combinatie van mijn verantwoordelijkheden als projectleider in Albanië en als zelfstandig consultant. En het is allemaal nog klein; we hebben zeven werknemers. Ik ben dus ook nog een deel van de tijd ZZP-er.
Aangezien mijn voorganger onverwacht vertrokken is en er vijf maanden geen manager was, was er wel het een en ander aan achterstallig onderhoud te doen. Het belangrijkste is ondertussen al gebeurd. Het project management is op orde: alle informatie wordt systematisch en toegankelijk opgeslagen en iedereen gaat ‘tijdschrijven’ (als consultants verkopen we onze tijd dus moeten we kunnen verantwoorden wat we doen). Tja, en ondertussen heeft één van onze adviseurs een beurs gewonnen om een MBA aan Nijerode te mogen doen. Mooi voor hem, maar wij hebben een gat, dus het eerste sollicitatie gesprek zit er ook al op.
Afgelopen week hebben we de afspraken met onze belangrijkste klant vernieuwd en uitgebreid. We gaan voor hen dit jaar twee ‘Finance Fairs’ organiseren waar banken en microkrediet organisaties hun producten kunnen aanbieden aan boeren, coöperaties en kleine bedrijven. Daarbij nodigen we ook een aantal sprekers uit om de problemen bij het financieren van coöperaties te bespreken.
Als adviseur doe ik op dit moment zelf twee klussen. Allereerst een evaluatie van een “Rampen Preventie Programma” in Zuid Ethiopië waarin pastoralisten (mensen die rondtrekken met vee) geholpen worden om zich beter voor te kunnen bereiden op rampen; m.n. droogte. En over 2 weken beginnen we met een team van Nederlanders en Ethiopiërs aan een vierjarig project aan de landbouw¬school in Ardaita waar het middenkader van alle landbouwcoöperaties wordt opgeleid (1.200 studenten ). Die opleiding heeft betere lesprogramma’s nodig met meer praktijklessen, meer en betere stages, meer aandacht voor marketing en agri-business in de lessen etc.
Weerpraatje:
Bij jullie is het zomer aan het worden, met hopelijk veel zon en warm weer. Hier is het het tegenovergestelde, we zitten hier in de regentijd: haast elke dag buien, veel bewolking, dus weinig zon, en we zitten dan ook vaak (zoals nu) binnen met de deuren dicht en wintervesten aan. Als een keer de zon schijnt kan het opeens weer een beetje warm worden, en gaan de vesten gauw uit. De regentijd duurt tot ongeveer half september . Daarna wordt het weer warm en droog, Echt heel warm wordt het hier in Addis niet, gewoon lekker, ongeveer 25-30 graden, en elke avond koelt het flink af. Addis ligt nl op zo’n 2500 meter hoogte, daardoor is het hier niet tropisch warm. Toch wel een beetje jammer vind ik (Ineke).
Hieronder een stel foto’s van onze eerste weken.
-
- aapje onderweg
-
- aapje onderweg 2
-
- Afar, huizen
-
- Afar,brood bakken 1
-
- Afar,brood bakken 2
-
- Afar,brood bakken 3
-
- Afar,dorpsbeeld
-
- Afar,jongste tr. birth-attendant
-
- Afar, traditional birth-attendants
-
- Koffiedrinken bij Kaldi’s
-
- straatbeeld Addis
-
- straatbeeld Addis
-
- straatbeeld Addis
-
- straatbeeld Addis
-
- Alesi voor het huis
-
- Biadg knipt het gras, 2
-
- Biadg knipt het gras in de tuin
-
- boekenkastje van bamboe
-
- huiskamer met kaartenslinger
-
- thuis,huiskamer met kaartenslinger 2
Hoi Ineke en Gerrit,
leuk om jullie eerste verslag te lezen! Vandaag laatste ‘verbouwings-viering’ van Exodus gevierd; een waardige afsluiting van het ‘wegens verbouwing geopend-jaar’. Mooie foto’s op jullie blog geven een goede indruk van jullie nieuwe woon- en leefomgeving. Alle goeds vanuit Ede gewenst, ook van Eric, lieve groet, Marijke.
ha Marijke,
ja, ook van Jan A. kreeg ik een mail over een geslaagde afsluiting van het jaar. We hebben aan jullie gedacht gisteren.
alle goeds voor jullie, fijne vakantie !
Ineke
Hallo Ineke & Gerrit,
Fijn om iets van jullie te lezen.
Toevallig had ik afgelopen week aan die en gene gevraagd of ze al iets van jullie hadden gehoord.
Hier alles goed.
We kijken, tussen de bedrijven door, naar de finale wedstrijd van het EK voetballen – Spanje tegen Italië. Op dit moment is het 2-0 voor Spanje. Nog 15 minuten te gaan.
Groetjes ook van Johan,
Anda
ha Anda,
groetjes ook aan iedereen van de WW, mochten er anderen zijn die onze berichten willen ontvangen, laat je dat dan weten?
Is Mirjam intussen weer in Ede geland? En al weer actief?
groetjes, Ineke
Goh, Addis, Fair Trade, en nog ZZPer erbij. Wat voor baan heb je eigenlijk Gerrit? Hoelang zijn jullie van plan buitengaats te blijven? En Ineke veel succes met de internationale scholen!
Sef
Goeie vraag Sef. Dat weet ik zelf ook niet helemaal. Ik heb drie petten op en ik heb vier taken. Allereerst ben ik 25% van mijn tijd de manager van Fair and Sustainable. Daarnaast ben ik 50% van mijn tijd consultant voor F&S. In die tijd ben ik onder andere coördinator van de ‘Agri Hub Ethiopia’. Dat is een netwerk van 375 mensen en organisaties die zich bezig houden met landbouwontwikkeling in Ethiopië. Dit netwerk is opgezet door Agri-ProFocus in Nederland, dus we werken nauw samen met de NL-ambassade. Andere belangrijke spelers (lees medefinanciers) zijn ICCO, SNV, Woord en Daad en KIT. En dan is er nog 25% van de tijd over om voor mijzelf te werken. Dat is in de praktijk het coördineren van een Nuffic project om een middelbare landbouwschool te steunen die het middenkader levert voor de duizenden landbouwcoöperaties in dit land. Om de complexiteit te maximaliseren heb ik nog een klein contract voor een project in Kenia (van ICS-Nunspeet) waar ik dan weer een Ethiopische consultant heen stuur.
Snap jij het nog? Het klinkt allemaal wel ingewikkeld en stoer, maar eigenlijk valt het wel mee. Alles wat ik doe past in wat ik eerder gedaan heb. Ik heb door mijn eerdere werk hier in Ethiopië ook al veel contacten, dus het is wel te doen. Ik heb getekend voor 2 jaar en daarna zien we wel.
Groet en succes in Niger,
Gerrit
Hoi Gerrit & Ineke!
Mooi dat je iets op je blog kan zetten! Ik had begrepen dat jullie ook nog wat moeite hadden met internetverbindingen en zo, maar is dat nu opgelost? Hoe zit het eigenlijk met de hoogte daar in Addis, heb je daar geen last van? 2500 meter is toch geen peuleschil. En Alesi vermaakt zich in de tuin met de apen?
groetjes,
Henk
ha Henk, en Helmien,
internetproblemen zijner nog steeds, mijn pc wil de ‘dongel’ niet accepteren, dus ik kan alleen op Gerrits laptop (dus alleen ‘s avonds) internetten. Lastig wel, maar niet onoverkomelijk.
2500 meter is hoog, maar je merkt het eigenlijk alleen wanneer je een heuvel oploopt ofzo. Dan ben je sneller dan normaal buiten adem.
Alesi vermaakt zich in de tuin…. nou, ja ze ligt meestal gewoon binnen. Apen zitten hier niet in de tuin hoor, die komen we onderweg ergens tegen…. Wel veel mooie vogels hier, maar we hebben ons vogelboek van Oost-Afrika p.o. door de kids laten inpakken thuis, die missen we hier dus. We kennen alleen de mousebird, die is erg grappig, en snoept veel van onze guaves in de boom.
groetjes, G en I
Hoi!
Leuk om jullie verhaal te lezen. Via de mail krijg ik natuurlijk ook wel wat mee, maar zo heb ik wat beter een beeld van jullie lezen. Leuk dat je meteen al op reis bent geweest mam, moet je vaker doen! Ethiopie is zo groot, daar heb je ook wel 2 jaar voor nodig om wat van het land te zien! Succes allebei met werk(zoeken) en alle verschillende petten 🙂
liefs, Rienke
ja op reis gaan is leuk, maar het moet wel een doel hebben, zoals de reis naar Afar. Ik kan moeilijk zo maar in de bus stappen toch?
Maar ik ga vast wel weer es,
X mam
Hallo Ineke en Gerrit,
Leuk om te zien hoe jullie kamer eruit ziet met die kaartenslinger.
En fijn dat je al zo goed begint te wennen.
We vinden het heel leuk om op de hoogte te blijven via jullie blog.
De zomervakantie begint hier in regio midden aan het einde van de week.
Gisteren de laatste viering van dit seizoen met Exodus gehad.
Gerrit is flink van start gegaan, lees ik.
Ineke, je zult vast iets zinvols vinden om te doen.
Succes verder met de wandelingen en het werk,
en tot mails,
Hartelijke groet,
Cocke
ha Cocke,
ja die kaartenslinger is erg leuk, ik zoek ook nog naar een manier om de mooie ‘zakdoekjes’ die we in de laatste viering gekregen hebben, mooi op te hangen. Ik heb in veel winkels gezocht naar gekleurd papier om ze op te plakken, maar dat is er niet. Vind nog wel een andere oplossing.
groeten en fijne vakantie, ook aan Piet,
Ineke
Leuk om de weblog te lezen .Ziet er goed uit die slinger in jullie huis. En leuk die eerste verhalen over settelen en werk. In het weblog is de mystery geust voor mij, namelijk Alesi. Duidelijk is dat ze van wandelen houdt, en het geen aapje is. Want die zijn niet in de tuin, en alesi wel. En ze gaat met een ander wandelen. Dus ik vermoed dat het jullie hond is. Is ze met jullie meegevlogen?
Een hartelijke groet TIneke
ha Tineke,
volgens mij had ik je via de mail al geantwoord, maar hier ook nog even. Op je vraag over Alesi, ja dat is onze hond, meegekomen in het vliegtuig. Ze voelt zich hier al helemaal thuis, wandelt 3 keer per dag met Biadg, onze tuinjongen.
groet, en een goede vakantie,Ineke
Hee Gerrit en ineke,
Leuk te lezen dat jullie al zoveel mee hebben gemaakt in zo’n korte tijd. hoe staat het met de begroetingen?k unnen jullie die al in de lokale taal.
krijg wel weer heimwee naar sfeer en het weer ookal is het regentijd.
ha Martha,
ik had je al via de mail geantwoord, maar hier dan ook een reactie.
ja de begroetingen ken ik al een beetje, ik ben begonnen met taallessen. Maar in de praktijk antwoord iedereen weer anders, zodat ik dan weer met een mond vol tanden sta…
Fijne vakantie, groetjes, Ineke
Hoi Gerrit en Ineke,
Leuk om van jullie te horen en ook via de foto’s te zien wat jullie meemaken. Het klinkt inderdaad als een vliegende start met een huis dat al op orde is, al een tripje voor Ineke, Gerrit al ingeburgerd als General Manager (klinkt wel, hoor), etc.
Hier loopt het wat tegen de zomer aan. Stik druk gehad tot nu toe, maar zo langzamerhand begint een aantal zaken af te lopen. Dat is op zich wel prima, alleen is het altijd weer een beetje ongewis hoe het leven en het werk er naar de zomer uitzien als General Manager van mijn eenmansbedrijf:-).
Grappig was dat ik laatst zo maar Rienke en Jennejan op straat in Utrecht tegenkwam. Ze hadden net met jullie geskyped, dus de wereld is inderdaad klein geworden.
Het ga jullie goed en tot de volgende keer.
Met vriendelijke groet,
Lambertus
Hoi Lambertus,
Even een update. Het werk is inderdaad erg leuk. Wel hectisch, met heel veel verschillende contacten over uiteenlopende dingen. Bedrijven die wat willen, tenderen voor klussen bij NGO’s en programma’s. Veel werk voor AgriProfocus. We gaan voor hen 2 Finance Fairs organiseren waar we banken en boeren bij elkaar brengen. Met een hele oploop van sprekers er omheen natuurlijk. En een catalogus maken van alle (soorten) financiële diensten die de banken en microkrediet clubs aanbieden. Ga donderdag ook voor het eerst naar Ardaita toe. Helaas is de inceptie vertraagd (het echte begin is dus pas in januari), maar ik ga wat verkenningswerk doen.
Inderdaad spannend hoe het nieuwe schooljaar uit zal pakken. Al enig zicht op ? Heb jij nog buitenlandse trips op je programma (India?) de komende maanden? Wat zij jullie vakantie plannen? Onze vakantie valt dit jaar in het water. Het regenen is nu echt begonnen in Addis. Soms is het al echt koud (12 graden?). En we kunnen de Tour ook nog niet echt volgen, dus een zomergevoel hebben we niet. Lullig trouwens al die valpartijen. Je zult als een Gesink maar het hele jaar door trainen en dan elke keer weer door een valpartij in de eerste week een goed klassement kunnen vergeten….
OK groet uit Addis
Gerrit
Ha mam en pap,
Mooi verhaal, die bizarre praktijk van meisjesbesnijdenis kende ik, maar het blijft ongelooflijk. Hoe is jullie Amhaars overigens? Spreekt Biagd een beetje Engels? Sterkte met de regen mam.
x
JJ
morgen begin ik met Amhaarse les Jen, dan komt er een leraar hier thuis, en ga ik echt beginnen. Intussen kan ik al wel tot 100 tellen, en ken wat groeten en andere uitspraken die nuttig zijn. Zo roep je ‘woratsj’ als je uit de bus wilt stappen, de rode knop in Nederland dus. Alleen stoppen ze hier op willekeurige plekken. Nee, mijn Amhaars gaat sneller vooruit als Biadg z’n engels.
Tussen de buien schijnt hier altijd de zon, dus het valt wel mee hier.
groet,
mam
Ha Gerrit en Ineke,
Leuk jullie wederwaardigheden te lezen en met al die foto’s krijg je een beetje een idee hoe een en ander eruitziet daar. Het lijkt me heerlijk dat je ergens lekkere koffie kunt krijgen.
Ik zie weer uit naar jullie volgende bericht.
Hartelijke groet, Aafke (en Aldert)
ha Aafke,
ja ze hebben hier echt heerlijke koffie, de koffie stamt uit dit land, en daar zijn ze trots op. Mensen branden thuis hun bonen, en overal in de stad heb je plekken waar meisjes op ceremoniële wijze koffie serveren. Heel apart.
Een fijne zomer, groet,
Ineke
Ha Ineke,
Wat leuk en interessant om te lezen wat jullie allemaal meemaken.
Mooi dat je zicht hebt op dingen gaan doen zoals lesgeven.
We blijven jullie volgen
Margreet
dag Margreet,
weer in het Nederlandse of nog in Frankrijk? Een hele fijne zomer in elk geval,
groet, Ineke
Hoi Ineke en Gerrit,
Leuk om via deze weg weer wat van jullie te horen!
Wat ik me herinner van onze laatste ontmoeting is dat jij, Ineke, graag weer weg wilde uit Nederland, op naar een volgend project, een nieuwe uitdaging! Zo te lezen is dat aardig gelukt! Heel veel succes met de nieuwe banen in een nieuwe omgeving vol uitdagingen en avontuur! Inmiddels werk ik zelf alweer 2 jaar bij de GGZ en Maatschappelijke dienstverlening voor doven en slechthorendenden, de GGMD. Voor mij een grote uitdaging. Soms heb ik het gevoel met ontwikkelingswerk bezig te zijn als ik zie hoe weinig er is ontwikkeld voor deze groep en hoe weinig er nog mogelijk is terwijl dit voor horenden allemaal allang geregeld is en heel normaal. (Verschillende therapien, ondersteuningsmogelijkheden, uitgevoerde onderzoeken,………….) Alleen al de communicatie, de onbekendheid met de Nederlandse gebarentaaal bij een aantal doven is een giga probleem. En dan moet je ook nog communiceren via 1 of 2 tolken met een horende hulpverlener die over het algemeen nog weinig weet van de doven-cultuur. Veel dove ouderen zijn nog opgevoed met het verbod gebaren te mogen maken. Hun handen werden daarom vastgebonden. Nog steeds worden doven achter de deur verborgen gehouden voor de buitenwereld en mogen een aantal dove kinderen niet leren gebaren of kennen en leren de ouders niet de Nederlandse gebaren taal. In het onderwijs voor doven moet je maar hopen dat de docenten zelf wel goed kunnen gebaren en kunnen communiceren met de kinderen.
Veel doven hebben een eigen ‘gebaren-taal’ ontwikkeld die per regio verschilt, of, zelfs, per familie kan verschillen. Vandaar dat we ook regelmatig gebruik moeten maken van relay-tolken die de ‘zelfverzonnen gebaren’ kunnen intepreteren. Er is al veel ‘ruis’ tussen horenden waardoor misverstanden ontstaan, conflicten, problemen,……………. De communicatie met doven is een ware uitdaging.
Voor alle duidelijkheid: jawel, ik heb het over Nederland, 2012. Je weet wel, Nederland, dat land waar ‘alles’ is, dat land wat zo ontwikkeld is…………Ook hier is nog veel ontwikkelingswerk te doen. Ik hoop dat ik een ietsie pietsie kan bijdragen daaraan in mijn werk.
Jullie heel veel succes toegewenst en wie weet tot horens/ziens!
Een hartelijke groet van Andra
ha Andra,
leuk van je te horen, mooi dat je een leuke uitdagende baan hebt. In Ede hebben we een speciaal tehuis voor dove bejaarden, de Gelderhorst, kom je daar ook wel?
Misschien heb ik toen ooit gezegd dat ik wel weer weg wilde naar het buitenland, toch was het vooral Gerrit die ‘weg’ wilde hoor. Ik had het de laatste 2 jaar erg naar m’n zin bij Vluchtelingenwerk, en had daarnaast andere leuke activiteiten. Ik heb toch ja gezegd, ook omdat het toch een gezamenlijke ‘droom’ was ooit weer te gaan, en omdat ik het vele reizen van Gerrit ook wel een beetje beu was, nu is het voor ons ‘samen’ veel rustiger. En ik vind het nu weer een hele uitdaging er hier iets van te maken, ik voel me wel thuis in het Afrikaanse leven, alhoewel het compleet anders is dan in het landelijke Mvumi.
groet van Ineke
dit is een test!
ha Bertha, deze keer is het gelukt, je staat er bij.
groet, Ineke
Weken geleden de site al eens gelezen en nu ga ik ook iets schrijven; hoe gaat het nu? hebben jullie een bureautje kunnen kopen? Wij hebben die dag lekker gekanood. Ineke ik lees net op FB je foto over de bankiers; ik krijg regelmatig zo,n groot verhaal van Avaaz; ik heb het vanmiddag gecanceld; te veel woorden ,maar nu zie ik bij jou een foto.
Morgen gaan we naar Paul Simon, samen met Rienke. Ben benieuwd ook samen met 16. 997 anderen. Wel heel vol hè. In Ziggo drome een nieuwe muziek tempel achter de ArenA.
het begint hier iets te zomeren, nog wel met regen.
Een lieve groet van E en A
ha Ank,
hier alles ok, ja we hebben maar es gereageerd op de oproep van Avaaz, omdat we het toch wel belangrijk vinden. Tekenen is heel gemakkelijk! Van Rienke hoorde ik al van jullie concert van Paul Simon, met veel Afrikaanse musici? Veel mensen inderdaad, maar toch wel genoten hoorde ik.
Ja we hebben inderdaad een bureautje aangeschaft, dat kostte wel veel moeite. De 2dehands boekenkast, ook voor in de studeerkamer was veel gemakkelijker in aanschaf. We zijn nu in onderhandeling over een auto !! Die zijn hier vreselijk duur, omdat de overheid 200 % invoerbelasting vraagt, dus de auto’s zijn hier 3 x maal zo duur als in in Europa. We hebben een 12 jaar oude Suzuki Vitara (net als in Tanzania, maar dan wat groter) op het oog…
groetjes