Lieve mensen,
De allerbeste wensen voor 2018: gezondheid, geluk en gerechtigheid voor iedereen!
In 2017 gingen we al weer ons zesde jaar in Ethiopia in. Ondanks dat we veel missen (familie; vrienden; fietsen; lekker brood) hebben we het nog steeds prima naar onze zin in Addis.
Ik, Ineke, werk nog met plezier op de Nederlandse school, elk jaar begin ik weer met een andere groep VO-ers: leerlingen komen en gaan. Momenteel heb ik vijf leerlingen, drie brugklassers, en een leerling in twee en een in drie VWO. Ze zijn weinig gemotiveerd om naast (en na) hun drukke dagschool nog Nederlandse les te volgen, dus voor mij extra uitdaging om ze er bij te houden. Ook het lerarenteam is elk jaar anders, dat is elk jaar weer wennen. Ik ben blij dat ik naast het reguliere schoolwerk mijn inburgeringscursussen heb. Oprecht gemotiveerde volwassen leerlingen die de taal willen leren, en niet alleen omdat ze een examen moeten halen voordat ze naar Nederland mogen gaan.
Kerst op Alemachen: alle kinderen een zak met kadootjes
Naast mijn betaalde werk blijf ik actief als vrijwilligster bij kindertehuis Alemachen, en natuurlijk als “Chorleiterin” oftewel dirigente van ons kleine Duitse koortje. Dat laatste blijft erg leuk om te doen, al is hier het komen en gaan, vooral dat laatste, van koorleden wel echt een probleem. In het algemeen is het vertrek van vrienden en bekenden een steeds groter punt nu we hier al zo lang in het land zijn. De meeste expats blijven niet langer dan drie of vier jaar.
Ineke wordt 60 !
Een hoogtepunt dit jaar was natuurlijk mijn zestigste verjaardag: naast de kinderen waren Ank en Erik, en zoon Dave bij ons op bezoek om dat met ons te vieren. We hebben een groot feest georganiseerd en daarna samen op vakantie geweest naar het noorden. Later het jaar kwamen ook Henk en Helmien nog: weer samen op stap, nu naar het zuiden. (o.a. vogels kijken).
Voor mij, Gerrit, was 2017 het jaar waarin ons project, Horti-LIFE, op volle stoom is gekomen. In juni hebben we een evaluatie gedaan van onze voorlichtingsgroepen waaruit bleek dat zowel de opbrengsten- als de netto inkomsten per ha meer dan dubbel waren voor de boeren die ons advies hadden opgevolgd. Daarbij hadden ze veel minder pesticiden per kg product nodig. Vanaf september zijn 135 groepen (met 4.000 leden) begonnen aan een tweede cyclus; bij de open dagen die we in april gaan organiseren hopen we 10.000 boeren en experts te verwelkomen.
Trotse boerin toont haar peperoogst
Afgelopen jaar hebben we het ministerie van landbouw geholpen een tuinbouw strategie te schrijven. In oktober is die gelanceerd en de week daarna heeft de minister ons gevraagd of we een ontwerp kunnen maken voor een nieuwe, gespecialiseerde tuinbouw-voorlichtingsdienst. Daar zouden zo’n 800 mensen moeten werken. We zijn er druk mee ; of het echt wat wordt, blijft een vraag (het kost 5 miljoen per jaar) maar het is leuk er aan te werken. We hopen dat de nieuwe organisatie mid-2019 in de steigers gezet kan worden.
In 2017 hebben we ook 18 contracten gesloten met bedrijven die diensten leveren aan de tuinders waar we mee werken; zaad- en pesticiden handelaren, loonwerkers (ploegen; spuiten); micro-financieringsclubs of contractteelt. Het werk met vijf landbouwpraktijk- scholen vordert gestaag; ze hebben nu bijna allemaal praktijkvelden waar studenten de geleerde vaardigheden kunnen toepassen. Het trainen van de leraren gaat ook lekker.
Helaas schiet de samenwerking met het ministerie op het gebied van wet- en regelgeving t.a.v. pesticiden niet echt op. De materie is complex en de besluitvaardigheid van het directoraat is minimaal. Soms komt dat door een gebrek aan kennis; soms door een gebrek aan stimulansen. Zelfs een directeur op het ministerie verdient niet meer dan 200 Euro per maand en daar kan je in Addis erg moeilijk van rond komen.
Het werk is dus motiverend en interessant; ondanks de frustraties door de bureaucratie en incompetentie. Dit jaar moet er nog een tandje bij met nog meer groepen boeren en het ondersteunen van vier universiteiten. In 2018 zal het project geëvalueerd worden door externe experts. In mid-2019 zou een volgende fase van start kunnen gaan, met als belangrijkste doel het ondersteunen van het opzetten van de nieuwe tuinbouwvoorlichtingsdienst.
Priester voor zijn rotskerk in Tigray
Gelukkig ging 2017 niet alleen over werk; we hebben ook een reeks fijne, korte vakanties gehad. Ineke noemde er al twee. In het voorjaar een wandelvakantie in Tigray, o.a. om rots-kerken te bewonderen. Onze zomervakantie in NL was kort en prettig; inclusief het bezoek aan Jenne Jan in Polen. Met de kerst waren we met de kinderen in de Seychellen; inderdaad bizar mooie stranden.
Ook voor de kinderen was 2017 een goed jaar. Rienke combineerde twee banen (bij de gemeente Amsterdam en bij een adviesbureautje) maar begin december heeft ze beiden opgezegd; ze wil de eerste vier maanden van 2018 doorbrengen in Afrika. Ze zit nu in Kampala (Oeganda), waar ze mee wil werken in een organisatie de spellen gebruikt om ontwikkeling te stimuleren.
Jenne Jan heeft in Polen zijn draai gevonden als Oost-Europa correspondent voor de Volkskrant. Daarnaast wil hij een boek schrijven over Klaas de Jonge die in de jaren ’80 voor de gewapende tak van het ANC werkte (en die vooral bekend werd omdat hij aan de Zuid-Afrikaanse politie wist te ontsnappen door de Nederlandse ambassade in te vluchten, waar hij twee jaar heeft gezeten).
Tot zover, laat van je horen. Of beter nog; kom naar Addis!
Leuk om te lezen, Ineke en Gerrit!!! En voor ons geweldig om er nu wat beelden van op ons netvlies te hebben. Veel inspiratie en succes gewenst bij jullie boeiende werk en leven…
Doe Abebe en Seble en haar familie onze groeten! Groetjes van Helmien.
Hey Gerrit en Ineke! Leuk weer wat van jullie te horen! Wat goed, te horen dat jullie inspanningen resultaten hebben. Je hoort vaker en gemakkelijker wat er niet goed gaat, dan wat wel lukt – en zeker ontwikkelingen die langzaam de goede kant op gaan – daar hoor je maar zelden over. Het moet heel bevredigend zijn om daar aan bijdrage aan te leveren!
Hier niet zo veel te melden – Mirjam is per 1 december begonnen als communicatie/marketing adviseur bij een bedrijf dat consultants levert, in de gezondheidszorg. Ze moet haar draai daar nog wel vinden en het is niet helemaal wat ze zoekt, maar het is in elk geval werk. En intussen woont ze bij ons in afwachting van woongelegenheid in Utrecht. Daar is het dringen voor een kamer… Haar master in Engeland heeft ze ‘cum laude’ afgerond; heeft ze prima gedaan.
Verder gaat het hier z’n gangetje – en we hopen binnenkort weer verder te kunnen met het Maarten van Rossumpad, als het weer een beetje wil meewerken tenminste…
Nu, een hartelijke groet uit een druilerig Geldermalsen!
Aat en Alice en Mirjam
Hoi Gerrit en Ineke.
Goede berichten uit Addis. Mooi dat het goed met jullie gaat en met jullie kinderen. Hier genieten we van het begin van de lente na een periode met flinke vorst. Ireen heeft geschaatst. Voor mij zit het er niet meer in. slechte linkerknie.
Kinderen en kleinkinderen gaan ook goed. Wel veel snotverkouden, rode plekjes, koorts. Dat lopen ze op bij het kdv.
Met de Basis zitten we nu definitief in de Franciscusschool. Eergisteren viering met een verdrietig bericht over Jeanet Feddes. Na een lange periode met maagkanker die na het zich liet aanzien overwonnen was is er nu botkanker bij haar geconstateerd. Voorlopig willen Aad en Jeanet even bijkomen en geen direct contact. Wel een kaart e.d.. We waren allemaal een beetje van de kaart.
Afgelopen woensdag waren we samen met Samia, Mahsa , Asra en Ozir getuige van de buluitreiking aan Mirwais. Hij heeft nu een master in Management en Economie en zoekt een baan in Finance en control. Zal nog niet meevallen. Met de vader van Samia gaat het niet zo goed. Ze willen misschien dit jaar naar Kabul. Houd mijn hart een beetje vast.
Vanuit Ede een hartelijke groet van Ireen en mij.